PERDENİN KÖŞESİNDEKİLER

belkide bana vurmuştu bu intikamın en acı dolu yüzü. hayatımda olmadığı kadar yanlız hissediyordum kendimi. Rusya'da yaşamama rağmen ilk defa damarıma işliyordu o kan dondurucu savaş.

Daha çocuk yaşta insan ölebilir mi? Ben öldüm, kendini yapa yanlız hissedebilir mi? Ben hissettim, bonbaların altında ceseter ile birlikte aç ve ağzına bir damla su almadan annesinin kucağında uyumuş mudur? Ben uyudum, annanesinin tekerlekli sandalyesinde onun ölüsünü görmüş müdür? Ben... Gördüm, babası ve annesi ile kaçmaya çalışırken gözü önünde babası öldürülmüş müdür? Ben o gün öldüm...

Ölmem yeni birini sahneye çıkardı Oksana... İçimde tuttuğum çocuğu yıllarca bastırdım. Lakin savaş tekrardan dirilene kadar. Rusya ve Amerikanlar silahları çekene kadar. Birbirlerine doğrultana kadar.o tetikler tekrardan basılana kadar...

♤

"Seni koruyacağım Rus silahşörü..." Dedi gözlerimin içine bakarken "Koruma Beni! Benim halkıma zarar ziyan verdiniz! Ailemi yıktınız! Benim köyümde sizleri şeytan ilan ettiler!" Dedim bağrarak. Bağırmam onun hoşuna gitmiş olacak ki dudakları iki yana doğru kıvrıldı "Tamam olur... Sen beni melek ilan et o yeter." Dediğine gözleri dudaklarıma kaydı sertçe yutkundu.

Ne yapmak istediğini anladığımda kendimi ondan geri çektim "Komutan Emrick! Siz bir Rus kızı ile ne yapmaya çalışıyorsunuz?" Dediğimde belimdeki küçük silahı aldım ve ona doğrulttum. Eli ve çenesini kavardığıma rahat olduğunu anladım.

♤

Savaşın ortasında aşka yer varmıydı?

Biri Amerikan askeri biri ise Rus silahşörü. İki düşman askerlerin birbirine aşk olma potansiyeline var mıydı?

🗡️

Yazar: Laurel_Kittiq_Yazar
Kapak tasarımı:@1pandaca