GEÇMİŞE GÜNEŞ/+18

Bir süredir aynadan kendimi izliyordum.Kimsin sen? Güneş KORHAN mı? Yoksa Serin BEYOĞLU mu? Aynanın karşısına her geçtiğimde kendime bu soruyu sorardım. Ama bugün çok vaktim yoktu anlaşılan "Güneş, hadi geç kaldın" bu Tuğçe annemin sesiydi. Anne kelimesi insanın içini ısıtırdı öyle değil mi? Evet her anne dediğimde benim içimdeki yangın körükleniyordu.

Aynadaki bana baktım. Ne çok büyümüştüm, ne çok değişmiştim. 14 yaşındaki Serin ile 18 yaşındaki ben iki farklı insandık. Kendimle gurur duyuyordum. Gözümden düşen bir damla yaşı kolumla sildikten sonra sırtıma çantamı atıp kimsenin yüzüne dahi bakmadan kendimi evden attım.Okula varmıştım, öğle arasındaydık. Belki de yarım saattir bu adamla bakışıyorduk. Evet, kendisi kütüphane hocamız Agah, Agah KANDEMİR. Yüzü, duruşu, mimikleri bana fazlasıyla tanıdık geliyor. Bu beni bir o kadar da endişelendiriyor. Ona baktıkça sanki kim olduğunu hatırlayacak gibi oluyorum fakat sonra bana bir o kadar da yabancı geliyor. Kimsin sen Agah? Ya da Agah Hocam mı demeliyim?

Geçmişinden kaçmış olan Güneş ve geçmişinden biri olduğundan şüphelendiği, kütüphane hocası Agah. Güneş ve Agah içine düştükleri bu oyunu çözebilecekler miydi? Yapboz parçalarını tamamlayıp sırları bir bir açığa mı çıkaracaklardı? Yoksa her geçen gün birbirine kapılan bu çift birbirlerinden kaçmaya çalışırken yapboz parçalarını bulamayacaklar mıydı? Geçmiş ikisininde peşindeydi ve peşlerini bırakacağa hiç benzemiyordu...