FELAKETTEN ÖNCEKİ SON ÇIKIŞ

Elimdeki silahın kabzasını içimdeki hırsla biraz daha göğsüne bastırdım. "Tebrik ederim. Kimse senden şüphe etmedi. Benden bile ettiler ama senden şüphe eden TEK BİR ALLAH'IN KULU YOKTU!"

Üzerimize sicim gibi yağan yağmur damlaları, gözyaşlarımı gizleyen yegane şeydi.

"Fakat ben kimse değilim DEVELİ! Bana olan ihanetinin bedelini sana ödeteceğim!" Git gide kısılan sesim otoritemi sarsarken, bunun çok da öneminin kalmadığını fark ettim.

"Ağlama." Dedi kırık bir ses tonuyla. İlk defa bu denli güçsüz çıkan sesiyle elimdeki silahın titrediğini hissettim.

İşte ilk defa; tam da o an, ona olan sevgimden ölesiye nefret ettim.

"Ağlarsan pişman olurum. Sona doğru yaklaşmışken sır olur, kaybolurum. Yok olurum İlgin! Yalvarırım beni bununla sınama..."

Yüzsüzce konuşmasıyla bu sefer sinirden titremeye başlayan elimle onu güçlüce ittirdim. "Ben sana beraber ilerleyelim dedim! Aynı yoldayız, birbirimize sırtımızı dayayıp, birbirimizden güç alalım dedim!"

Bu sefer gözyaşlarımı saklama gereği duymadan hıçkırdım. "Ama sen ne yaptın? Beni yarı yolda bıraktın! Bana güven verip, bir köşeye fırlattın! Ben pişman oldum; ben sır olup kayboldum, ben yok oldum DEVELİ!"

Soyadını her söyleyişimde bir öncekine göre daha kırgın bakan bakışları eşliğinde birkaç büyük adımda ondan uzaklaştım.

"Bu saaten sonra sana ne olur bilmem..." Elimdeki silahı aniden sağ şakağıma yasladım. Kırgın bakışları suda dağılan mürekkep misali aniden dağılıp yerini korkuya bırakırken bana doğru birkaç adım attı.

Bende aynı şekilde birkaç adım geriye...

"Zira bu saatten sonra istesem de ilgilendiremez Develi..."

•••

BAŞLAMA TARİHİ: 13.06.2024

...

BU KİTAPTAKİ KURUM KURULUŞ VE OLAYLAR TAMAMIYLA HAYAL ÜRÜNÜDÜR.