꯱ׁׅ֒ıꭈׁׅ-ꪱׁׅ ꯱ׁׅ֒ꫀׁׅܻhׁׅ֮ꫀׁׅܻꭈׁׅ

" Gözlerin benim gökyüzüm; hep yukarıda, hep uzaklarda. Sana her baktığımda içimden geçen sözcükler göğsümde yankılanır, ama sesim sana ulaşmaz. Belki de bu aşk, bir sır gibi saklanmalı yıldızların arasında. Çünkü seni uzaktan sevmek, hayaline dokunmaktan bile daha güzel bazen. Sen bilme... Ama bil ki, seni düşünmek her şeyden daha gerçek. Ve şimdi, bu düşüncelerle sessizce vedalaşıyorum. Şimdi içimde büyüttüğüm bu aşkı da kendimle birlikte susturuyorum. Sana söyleyemediğim her sözü yıldızlara emanet ediyorum, belki bir gün sen de onların arasında saklı bir his bulursun. Bu bir veda ama, bir kalbin diğerine sessizce dokunduğu en derin vedalardan. Seni hep seveceğim... uzaktan ve hep aynı saf hislerle. "

Elindeki kağıtı doğrudan çöpe atan Poyraz bir gün hiç istemeyeceği bir şey yaşayacaktı, kader gerçekti ona inanacaktı...