ÖLME TAMAM MI?

WATTPAD'DE "ÖLME TAMAM MI?" İSMİYLE YAZILMIŞ İLK VE TEK KURGUDUR!!

Aklımda tek bir isim yankılanıyordu. Evan... Burnumu bir koku doldurdu ardından. Onun kokusu. Kokusu bile başımı döndürmeye yeterdi. Vücudum buz kesti bir anda. Çok üşüyordum. Çok soğuktu. Hep çok üşürdüm. Yine üşüyordum. Benim aksime Batıkan hep sıcaktı. Her zaman beni ısıtmak için hazırdı kolları. Ama bu sefer o yoktu. Gitmişti. Bir yol ortasında, asfaltın üstünde yatıyordum kanlar içinde.

Biliyordum. Burnuma dolan kokusu gerçek değildi. Farketmiştim. Sorun yok.
Onsuz yaşamak da ölmenin başka haliydi zaten. Ama sonra... Bedenim ısınmaya başladı. Onun vücudumu ısıttığı gibi ısınmaya başladı. Bir çift el hissettim bedenimde. Biri sırtımda, biri belimde. Onun sesini duydum. O an öleceğimi anladım. Tamam, artık yaşamamın sonuna geldim. Annem hep söylerdi. Ölecek insanlar ölmelerine yakın sevdiklerini yanında görürlermiş. O zaman gülüp geçmiştim ama gerçekmiş. Aklımda bir cümleyi düşündüm saadece. İzlediğim aptal bir filmdeki bir cümle.
"Vücudum toğrağın üstünde olsa kaç yazar, sen yanımda olmadıktan sonra. Cennet bile ölümdür bana . Senin yanın benim Cennetim. Gidişin bana gazap, gitme sevdiğim, gitme! Bırakma bizi, gitme bizden öldürme bizi öldürme beni..."