" Bu günü asla unutma Azer!
Bu çınar ağacı bir gün senin de ecelin olacak! Ne bu günü, ne bu ağacı, ne de beni unutmayacaksın Azer Baray Karataş!.. "
O çınar ağacının dibinde annesinin ölü bedenini bulduğu gün hislerini de kaybetti Azer. Kalbini, duygularını, sevinçlerini, gülüşlerini, gözyaşlarını ve ruhunu... Hepsi o çınar ağacının köklerine karıştı ve yok oldu. Tüm benliği annesinin kanıyla yanıp tutuştu.
Kendini intikama adadı ve annesini ondan alan Alsoy ailesine bu hayatı zindan etmeye ant içti...