Gülnihal. Her şeye sahip bir kadın. Çok sevdiği bir babası, delicesine sevdiği bir sevgilisi, güvenilir bir dosta sahip ve istediği mesleği icra ediyor.
Misak. Annesi ile beraber yaşadığı ve sürekli çalıştığı bir hayatı var. Huzurlu.
İki hayatta fazla acısızdı ve fazla normal. Hiçbir hayat acıyla yoğrulmadan tamamlanamazdı. Misak için acı erken başlasa da yeterli gelmemişti hayata. Gülnihal de erken tatmıştı acıyı ne var ki kısa sürmüştü.
Acı çekmek için kuradan çıkan iki isimdi onlar. Hayat ikisini seçmişti.
"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle
"Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim
Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a
ldı
"Veremem....."
"Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....