TUTSAK RUH

Koşuyordum. Nefesim kesilmişti koşmaktan ama durmuyordum. Eğer kurtulacaksam koşmam gerekiyordu. Sürekli düşüp kalkmaktan her yerim yara bere içindeydi. Yılmak yok Aydeniz. Yakalanmak istemiyorum. Bir süre daha bu yaşadıklarıma katlanamam.
Yine düşmüştüm ama bu sefer basit bir çizik değil, ayağımı burktum. Ağrıyan yeri ovalıyordum ki kulaklarımda o korkutucu ses yankılandı.
"Kaç beyaz kelebek ama eninde sonunda yine yanımda olacaksın."