"Papatya'nın hikayesini bilir misin?" Diye sordum. Merakla bana baktı. Gözlerinin tam içine odaklandım. "Sadece üç günlük ömrü olan kelebek papatyaya aşık olur. Ancak öleceğine saatler kala seni seviyorum der.. Papatya sadece "bende" diyebilir... Ve kelebek ölür. Ona sevdiğimi neden zamanında söyleyemedim diye papatya üzüntüsünden hasta olur. Yapraklarını dökmeye başlar. Döktüğü her yaprakta Seni seviyorum der." Sonunda o da ölür... İşte o günden beri Sevdiğini söyleyemeyen herkes papatyaya sorar..." ~ "Hiç mi sevmedin Taehyung?..." "Sevmedim." Net bir cevaptı. Net olduğu kadarda kalp kırıcıydı. "Neden umut verdin?" Sesim titremişti. Ruhum gibi sesimde titremişti. "Ben umut vermedim Jungkook, sen benim dediklerimden kendine pay çıkarttın." O an göz yaşlarım akmasın diye gözlerimi yumdum ve başımı yere doğru eğdim. Ama göz yaşlarımı tutmak çok zordu. "Ben özür dilerim Taehyung...Ben seni sevdiğim için özür dilerim..."...