Ne kadar zor ayrılık? Benim için çok zor. Dayanılmaz bir acı gibi adeta. Başkaları nasıl hissediyor veya nasıl düşünüyor bilmem, bildiğim bir şey varsa o da hiç bir insanın yalnız olmak istemeyeceği. Benim en çok özlediğim şeyler aklıma geldikçe, kalbime bir bıçak saplanıyor resmen.
Ayrılmak isteğini dile getirmek kolay olabilir, ama bir insan başka bir insanı sevdiyse ve ona alıştıysa eğer. İşte o zaman bu insan, o diğer insansız bir hayatı geçtim, bir dakikasını bile geçirmek istemez.
Bana sorarsanız, ayrılık çok zor. Başta kolay gelebilir, ama aradan biraz zaman geçtiğinde, insan kendinin o sevdiği olmadan ne kadar yapa yalnız olduğunu fark ediyor ve özlüyor. Bende özlüyorum. Hiç beraber zaman geçirilmese bile, varlığı yetiyordu. Belki bu özlem bir gün biter, ama sevgi de biter mi? Bence bir insan eğer başka bir insanı gerçekten sadece bir kere sevdiyse, o zaman o sevdiği insanı asla unutmaz, ne kadar sevdiğini de öyle. Ayrı olmak çok kötü, çünkü bunu da biliyorum, yanımda olsan, sana dokuna bilsem, kokunu alabilsem, hatta sadece seni görebilsem, çok mutlu olurdum. İşte bu yüzden zordur ayrılık, aslında mutlu olabileceğini bildiğin için üzülüyor insan. Sevdiği için acı çekiyor.
❝Yüzünü çok sevdim, ödünç alabilir miyim?❞ dedim birden gözlerimi gözlerine dikip. Nasıl olsa bir daha karşılaşmamız pek mümkün değildi, hem bu fırsatı kaçıramazdım hem de bu cesareti bir daha bulamazdım. Ağzımdan çıkan kelimelerin anlamsızlığıyla gözlerini kırpıştırdı.
❝Anlayamadım?❞
❝Yüzün tam hayalimdeki gibi, bir günlüğüne modelim olur musun?❞
Uyarı: Küfür ve argo kelimeler içermektedir.
Bu kurgu tamamen hayal ürünüdür, gerçeklikle hiçbir bağlantısı yoktur.
Slow burn bir hikayedir.
Üniversite #1 / 16.11.2024