Üvey Abim~ AhFer [Devam Ediyor]

O gece yaşananlardan dolayı odamda ağlıyordum. Saatin farkında bile değilim. Gecenin karanlığında, balkonda yıldızları seyrederken, gözlerimden yaşlar süzülüyordu.

Arkadan bana dokunan bir el hissettiğimde, irkilip arkamı döndüm. Ahmet'ti.

Ahmet: Niye ağlıyorsun? Saatlerce seni balkondan izliyorum, bir türlü sakinleşemedin?

Sarılmaya o kadar ihtiyacım vardı ki, sıkıca sarıldım o an. O kadar rahatlamıştım ki, bazen sadece normal bir sarılma ile insan başka bir evrene ışınlanıyor.

Ama ben başka bir şey öğrendim. Bu yaşıma kadar bana herkes "Büyüyünce geçer" diyordu. Ve şimdi ne demek istediklerini daha iyi anladım. Meğer büyüyünce geçer dedikleri şey mutlulukmuş.....

A💞F