"Astre! Hadi uyan! Derse geç kalacağız!"
Astre bu sesle uyandı ve güneş ışığına gözlerini alıştırmaya çalışarak mavi gökyüzüne baktı. Bir kaç kez gözlerini kırpıştırdıktan sonra farkındalık ona çarptı. Mavi gökyüzü, Ciel'in sesi, Astre...
Siktir.
....
Ciel en son ne olduğunu hatırlamadan malikanenin bahçesinde geçmişte uyanır. Bundan kesinlikle hoşlanmadı. İkinci bir şans istediğini hiçbir zaman söylemedi. Ama hayat ona çoktan bu ikinci şansı vermiş gibi. Bunu nasıl değerlendiricek?