Belkide her şeyi hissetmem gereken o başlangıç şöyleydi; ("Yani tek kelime.." arabasının kapısını sertçe vurdu. ".. dahi edemiyorum." eliyle arabasına da vurdu. Oldukça gergin olduğu yüzünde beliren damarlardan belliydi. "Siz iyi misiniz?" Sinirden dönmüş gözleri bana baktığında ne yalan söyliyim korkmuştum. Kendimi suçlu hissetmeme bile sebep olmuştu. Gözleri yavaş yavaş sakinleşti ve nefesini verdi. "İyiyim. Siz iyi misiniz?" arabama baktı ve tekrar bana döndü.) Gözlerimdi onu sakinleştiren. İçimdeki kapalı kutuyu açandı o bakışı, dinginliği. Hissedebiliyordum artık sevmeyi, eğlenmeyi. Ben Belis Tatlıcı ama artık Seymenin tatlısıydım. Beni ısırıp duruyor ve halinden memnun. Keyifli okumalar.