"oğlum biz, insanların duymaya katlanamadığı hayatları yaşıyoruz! anlatsan, duyurmaya çalışsan da inanmazlar; giderler, kutsallarındaki adaleti beklerler yalnızca; biz de bir kurtuluş umuduyla beklerken daha ölmemiş bedenlerimiz çürür, hiç bilinmemiş isimlerimiz unutulur ve sonunda, mezar taşımız da toprağımızın etrafı da bomboş kalır!" rüzgar'ın dört gün süren kayboluşundan önce son söyledikleri bunlardan ibaretti. cesedi kıyıya vurduğu yerde yakıldı, külleri birkaç kişi arasında paylaşıldı ve varlığı, hep hayalini kurduğu gibi, silik birkaç hatıradan ibaret kalacak şekilde unutuldu.