Yıldızlar Söndüğünde

Nefesim gittikçe daralıyordu ama duramazdım. Bu karanlık ormandan bir an önce çıkmam lazım, eğer koşmayı bırakırsam onun bana yapacakları gördüklerimden daha kötü olurdu. O beni bulmadan derhal bu ormandan çıkmalıydım ancak o zaman beni bulamazsı. Artık nefes alamaz hale gelince gövdesi büyük bir ağacın arkasına geçtim soluklanmak için, nefesim biraz olsun düzene girmişken o ses bedenimin titremesine neden oldu. Beni bu kadar çabuk bulmuş olamazdı. Ağacın arkasından kafamı uzattığımda biraz uzağımda arkası dönük bir şekilde beni aradığını gördüm. Elindeki silahı oyun oynar gibi sallarken diğer yandan da gözleri beni arıyordu. Kendimi tekrar ağacın arkasına gizlerken onun sesini duydum "Seninle bir oyun oynayalım elma dersem çık armut dersem çıkma ama eğer elma dediğim halde çıkmazsan ve ben seni bulursam hiç iyi olmaz, neler yapabileceğimi sen çok iyi biliyorsun bence."dedi ve deli gibi gülmeye başladı. Bu ormandan çıkamaz isem sadece bilmek değil yaşamak zorunda da kalırdım. Sesi biraz daha uzaktan gelmeye başladı ama hala net bir şekilde duyabiliyordum onu. "Elma küçük kız, hadi çık ortaya söz sana bir şey yapmayacağım." Kafamı tekrar ağacın arkasından çıkarttığımda aramızda uzun bir mesafe vardı belki sessizce uzaklaşabilirdim. Yavaşça ağacın, arada arkamı kontrol ediyordum ama o birden görüş alanımdan kayboldu. Daha hızlı koşmaya başladım. İlerde otoban görünce kendimi yola attım ama yol orman gibi ıssızdı, hiç araba geçmiyordu.20 dakika otobanda ilerledikten sonra bir arabanın buraya doğru geldiğini farkettim. Arabanın önüne geçip durdurmaya çalıştım. Araba en sonunda durunca sürücüye yaklaştım tam yardım isteyecektim ki bütün sevincim, umutlarım yok oldu çünkü arabayı kullanan oydu...