Sarsıntı

Uğultu. Duyabildiğim tek şey buydu. Kırılan düşüncelerim beynimi istila ederken yıllarca ona karşı olan inancım ve umutlarım tamamen sarsılması 7 saniye sürdü.

Yedi koca saniyeden sonra bana ters bir şekilde bakıp gülerek arkadaşları ile sınıftan çıktığında düşmek için süre bekleyen gözyaşlarım yanaklarımdan bir bir akarken hala kapıya bakıyordum.

Gelmeyeceğini biliyordum. Koskoca on yıl boyunca gelmeyen birinin bir daha gelmeyeceğine emindim zaten. Umutlarım o 7 saniye içerisinde bir bir yok olmuştu.
.
.
.
.
.