Desise

"Dinle!" diye bağırdım arkasından boş sandığım sokağa. O çoktan gitmiş miydi yoksa orada mıydı bilmiyordum ama bunu yok sayarak tekrar bağırdım, "Yalansız, oyunsuz, kendimim bu sefer! Seviyorum seni! En gerçek halimle seviyorum seni!". Yaşlar gözlerimi hızlı hızlı terk ederken sokağın ucundan bir gölge düştü. Kafamı kaldırdım, gözlerimiz birleşti ve acı çekiyormuş gibi kapattı gözlerini bir anlığına. Ağlamam devam ederken içi acıyormuş gibi bana baktı tekrar ve işte o an anladım ki hayatımın kalanı karşımdaydı.