BEYAZ ZAMBAK | Mahalle Hikayesi

MAHALLE HİKAYESİ ⚜

"O elindeki çiçek?" dedi sorar gibi, çiçeği ona doğru uzattım. Koklayıp daha sonra yere bıraktı ve ona bakınmaya başladı.

"Beyaz bir zambak..." diye mırıldandı, tıpkı o gün olduğu gibi bakıyordu sanki, tam anımsayamasam da. Sonra bana doğru döndü, yine ve yine gülümsedi.

"Biz gitmeden önce bana verdiğin çiçeğin aynısından bu,"

Heyecanla ona baktım. Avuç içlerim terlemiş, tüm bedenim buz kesmişti. Umut, ışıklarla dolu bir yol gibi önümde uzanıp gidiyordu sanki. Ya da umut benim gözlerimdeydi, gözlerimdi. Gözlerimin içinde bir tren, o trenin içinde bir yol, o uzun yolun içinde umut ışıkları vardı. O da bunu görebiliyormuş gibi derince baktı, sonra "Yeniden doğuş... Hatırlıyorum!" deyip neşeyle ayağa kalktı.

Ben de onunla birlikte kalktığımda çok geçmeden beni belimden tutup döndürmeye başladı. Her şey tıpkı o günkü gibiydi, tek bir şey dışında. Hissettiklerimiz... Hissettiklerimiz bambaşkaydı.

İlk yayımlanma tarihi: 01.07.2024