ZEHİR

Ben Ada henüz altı yaşındayken babamı toprağa verdim. O zaman yapabilecek hiç bir şeyim yoktu. Annem bunlara katlanamamış kendini alkole vermişti. Bir süre teyzemle beraber kaldım, daha sonra teyzemin benim "büyüdüğümü" düşünmesi nedeni ile anneme bakmak için babamın öldüğü yere geri gönderilmiştim.

On dört yaşından itibaren çalışmaya başladım. On dokuz yaşında bir gece işten eve döndüğüm de annemin göğsünden bir silahla vurulduğunu görmüştüm.

Doktorların bana söylediği tek şey şuydu; bu bir intihar değil bir cinayetti.

İntikam, aklım da dönen tek şey buydu. Annemin kimin öldürdüğünü bulacaktım.

Ama tüm bunları yaparken hesaba katmadığım bir duygu vardı.

Aşk...