2 parts Ongoing Aylar boyunca ne gece uyumuştu ne de bir lokma boğazından geçmişti. Her iz, her şehir, her söylenti onu buraya kadar getirmişti.
Ve şimdi... tam karşısındaydı.
Bahçenin kapısında donakaldı. Rüzgâr Asude'nin saçlarını savuruyordu; güneş tenine vuruyor, sanki Tanrı bile onu saklamaya çalışıyordu.
Kadın kucağındaki çocuğa süt veriyordu - Kerem'in bir zamanlar parmaklarının arasında tuttuğu o ince bilek, şimdi bir bebeği sarıyordu.
Kerem'in gözleri doldu; öfke, özlem ve kırgınlık aynı anda boğazına düğümlendi.
Bir adım attı. Çimenler çıtırdadı.
Asude başını kaldırdı.
Bakıştılar.
Zamanın durduğu o anda, ne kaçacak yer kaldı ne de söylenecek bir kelime.
Kerem'in dudakları aralandı; sesi kısılmış, nefesi dağılmıştı:
~ Seni buldum, Asude...
Kadının gözleri doldu.
~ Kerem
Bir bakışla başladı, bir suskunlukla yandı her şey.
Şimdi Kerem geri döndü... ve Asude'nin kalbi yeniden sınanacak.
