Gecenin karanlığında sadece sönmek üzere olan mum, darmadağın odalar, kanlı parmaklarım... Herkes, her şey dağılmış. Sessizliğin sağır eden uğultusu, kanın alışık olduğum metalik kokusu, yerde yatan sevdiğim adam... "Gözlerini kapat sevgilim. Çok güzel şeyler hayal et. Senin kadar güzel." Onun canı bu kadar yanarken bunu nasıl yapabilirdim? O güzel güzlerinde korku vardı. Kendi için değil benim için korkuyordu. Beni yalnız bırakmaktan. Nefesleri kesik kesik gelmeye başlamıştı. "Arel, Arel ne olur beni bırakma" diye haykırdım ağlarken. Gözleri bana döndü "Sen benim ailemsin, her şeyimsin. Kalbim son çırpınışını senin için yapacak. Hayatı her zaman sev. Hoşça kal Lavinia."All Rights Reserved
1 part