KÜL GÜLE DÖNERKEN

Ee ee ee'si var.
Mira'nın uykusu var.

Ee ee ee'si var.
Mira'nın bir annesi yok.

Ee ee ee'si var.
Mira'nın bir babası da yok.

Ee ee nesi var?
Mira'nın bir evi bile yok.

Annesini evinde çıkan bir yangında kaybeden Mira, babasının bu faciadan onu sorumlu tutması ile hayatının tepetaklak oluşunu seyreder.

Belki sona gelmiştir. Ancak unuttuğu şey, 'son' kavramının ruh haline göre değişebileceğidir. Ya son sandığı aslında bir başlangıçsa?

"Kül güle dönerken toprak lâl olurmuş... Sen gül, ben sussam da kâfi aybala..."

Bu kurguda okuyacağınız her şey hayal ürünüdür. Kurum ve kişiler hiçbir şekilde gerçeği yansıtmaz.