DROWNING IN MY TEARS

Sa isang maliit na bayan sa gitna ng Pangasinan, may isang dalagang nagngangalang Esmieralda Lyx Agustin. Siya ay may isang ugali na hindi alam ng marami - itatago niya ang kanyang mga luha para sa espesyal na tao sa kanyang buhay.

Isang araw, isang estranghero ang dumating sa bayan, na nagdala sa kanya ng isang pakiramdam ng pagiging pamilyar na hindi lubos na malagay ni Esmie. May lungkot sa mga mata nito na sumasalamin sa sarili nitong mga nakatagong kalungkutan..

Sa mga sandali ng tahimik na pagsasama sa tabi ng ilog, natagpuan ni Esmie ang kanyang sarili na nagbubukas sa estranghero, na nagbahagi ng mga piraso ng kanyang sarili na matagal niyang itinatago. Sa kanyang presensya, pakiramdam niya ay naiintindihan sa paraang hindi pa niya nararanasan.

Habang nag-uusap sila sa ilalim ng naliliwanagan ng buwan, napagtanto ni Esmie na marahil ay oras na para bitawan ang bigat na iligtas ang kaniyang mga luha para sa isang taong iyon. Siguro, baka lang, ang pagdating ng estranghero ay isang senyales na okay lang na ibahagi ang kanyang emosyon nang mas lantaran, para hayaang bumagsak ang kaniyang mga luha kung saan man.

At habang papalapit ang gabi, nakaramdam si Esmie ng gaan sa kanyang puso, isang bagong tuklas na kalayaan sa pagyakap sa kanyang damdamin nang walang pag-aalinlangan. Ang estranghero ay maaaring isang dumaan na presensya sa kanyang buhay, ngunit ang mga aral na natutunan sa tabing ilog ay mananatili sa kanya magpakailanman.