Hafi Bir Zemheri

Gecenin zifiri karanlığı yeryüzündeki kar yığınının üstünü kalın bir yorgan gibi örtmüştü. Fakat bu yorgan ne kar'ın soğukluğunu azaltıyordu ne de beni soğuktan korumaya yetiyordu. Ağaçların çıplak dallarında biriken saf kar taneleri sessizliğini sürdürürken yerdeki kar dizime kadar birikmişti. Biriken kar yığını bir yandan yürümemi zorlaştırıp beni üşütürken diğer yandan mutlu ediyordu. Gökyüzü yavaş yavaş kızıl renk'e bürünmeye başlamıştı ve tamamen kızıl olmasının ardından pamuk parçaları gibi süzülen kar taneleri de kadraj'a girdi. Bu hoş görüntünün büyüsüne kapılmış giderken ne durumda olduğumu fark edip kendime kızdım.