Öğretmenin Aşkı

Karan Hocanın birden bana dönmesi benim irkilmeme neden oldu. Sıçtık sıçtık sıçtık. Beni alın lütfen. Allah rızası için. Beni biri atsın balkondan. Aaaa ben dayanamıyorum. Bana ne oluyor ya? Yeşil lerini yeşillerime dikti bakıyordu. Kalbim maratona çıkmış gibiydi. Sakın ol kalbim. Bu adamın kokusu beni içmeden sarhoş etti. Biz bu kadar yakınmıydık? Yok ya biz bu kadar yakın değildik. Bana doğru dönerken yaklaşmış olmalıydı ama neden?

Hocam az geri. Yoksa geri dönüşü olmayan bi yola gircez ki o yol da yol değil abisi. Elimin kontrolünü sağlamaya çalışıyorum bi taraftan. Yerinde durmuyo kerata. İlla o anlına düşmüş iki tutam saçı ileri tarayacak da işte malum. Her istediğimiz şey olmuyo. Her insan illa ki yaşamıştır bu duyguyu. İsteyipte olmaması biraz koyuyordu insana. Ne kadar da istese olmuyordu. Ukte kaldı içimde yemin ederim. Bu konuyu da içimde kalanlar adlı klasöre kaldırmam lazım beynimde.

Gözlerini gözlerimden ayırmıyordu. "Eslem", diyerek sessizliği bozdu. Hayır iyiydik neden beni strese sokuyon kardeşim? Hiç düşünmüyon beni. Ah bi yerimde olaydın var ya. Zar zor boğazımı temizleyip, " Hocam", dedim. "Neden soruya bakmıyorsun?", dedi. Bi bu eksikti zaten. "Hocam eee şeyyy. Bi an sadece nasıl soruyu çözemediğimi düşündüm de", dedim.

"Yüzüme bakarak mı? ", dedi. Neden bu kadar otoriter olmak zorundaydı ya da neden bu kadar sorgulamak zorundaydı? Ama ben olsam bende sorgulardım. Bi düşündüm de beni de biri böyle dibinden biri dikizlese bende sorgulardım. Haklıydı.

"Dalmışım. Kusura bakmayın", dedim. Nefesi yüzüme çarpıyordu. Dayanamıyordum. Saçı beni feci derecede zorluyordu. Ay Allahım ne olur yardım et. Bu durumdan acilen kurtulmam lazım. " Ne düşünüyorsun peki? ", dedi.

Kitapı çalan olursa şikayet ederim!