"Gerçek yüzlerin arkasına saklanmış karanlık yüzler ."
Bir maske geçirirsin yüzüne, ve o zaman tamamen başka biri olursun.
O Boran Akdemir,
Gerçek yüzüne geçirdiği karanlık maske onu kendi benliğinden koruyordu.
Gerçek yüzünü ise sadece o biliyordu.
FERİDE KORHAN.
Aşk bir zaaftır, peki zaaflar insana herşeyi yaptırır mı?
Karanlık maskesini düşürecek kadar.
"Ben Boran Akdemir, güç herşeydir. Ben ise herşeyim. Heryerin sahibiyim."
O herşeydi.
Her yerin sahibiydi.
O Maskeydi.
Çoklu kişilik bozukluğu olan bir adam. Sabah Boran, akşam Maske. Kimse aslında kim olduğunu bilmiyor.
O da bilmiyor.
Peki o aslında kim?
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."