Perdelerim çekiliydi, her yer karanlık. Boşlukta hisseder ya insan, Ben o gün koskoca bir boşluğa yem olmuştum. Ben griden ibaretken diğerleri pembeydi, sarıydı maviydi, yeşildi... Herkes mutluydu fakat ben... Ben o koskoca boşlukta kayboluyordum. Hissetmiyordum bir şeyi, hissedemezdim. "Bu kadar şeyi kaldıramam." diyordu kalbim. Ben ise, "Sesini çıkarma, alışacaksın." diyordum. Gri yalnızlık, yalnızlık ise ben demekti. Bu hikaye siyahın ve beyazın hikayesi değil. Bu hikaye grinin içinde kaybolmuş ruhların hikayesi.