Şans

Şans çok güzel bişeydir, ya da ben öyle zannediyorum.

çocukluğumdan beri kader bana hiç gülmedi daha da kötüsü hep ağlardı..
bunun farkına vardığımda 8 ya da 9 yaşlarındaydım, çok da net hatırlamıyorum..

Yıllar önceydi akşam olmak üzereydi okuldan dönmüştüm, o gün üstümde nedensiz bir yorgunluk vardı..
eve gelir gelmez kendimi yatağa attım, aklıma sınıf öğretmeninin verdiği ödev gelmişti o adamı da hiç sevmezdim, daha doğrusu dersini sevmezdim..
Öğretmenim yaklaşık 28 yaşlarındaydı uzun boylu, zayıf, hafif sakallı birazda kaslıydı..
Sanki en sevdiğiniz hikayenin başrolündeki adam gibiydi..
Beyaz tahtanın önünde esmer teniyle beni büyülüyordu.. o yaştayken aşık olduğumu sanmıştım ve o kişi de öğretmenimdi!!

Yıllar boyunca dersime girdi o aralarda evlendi hatta birde oğlu olmuştu.
İşte o anda aşık olmadığımı anladım, benimki sadece beğenmeydi o yaşta bi çocukken aşkın ne olduğunu
nerden bilebilirdim kii..
Taa ki onunla karşılaşıncaya kadar..