"Κρατάω στα χέρια μου το μπάσταρδο του μεγαλύτερου εχθρού μου. Μην με προκαλείς Ιρίνα. Αν εκείνος γνώριζε την ύπαρξη του την επόμενη στιγμή θα το έστελνα κομμάτια έξω από την πόρτα του. Ανάθεμα την ώρα που σε έστειλα σε εκείνο το κολέγιο. Αν γνώριζα ότι ο γιος του Ροντρίγκεζ φοιτούσε στην Ελβετία, δεν θα πήγαινες ποτέ εκεί." Το κορμί μου άρχισε να τρέμει στα λόγια του. Πώς μπορούσε να λέει τόσο ψυχρά ότι θα σκότωνε την εγγονή του; "Δεν είναι μπάσταρδο, είναι η εγγονή σου!" Μου χαμογέλασε πλατιά και μου έκανε νόημα να προχωρούσε στην αίθουσα των δεξιώσεων, γιατί μας παρατηρούσε ο κόσμος περίεργα.