❛ 𝗳𝗮𝘃𝗼𝗿𝗶𝘁𝗲 𝗰𝗿𝗶𝗺𝗲 ❜ pedri gonzález

ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ ㅤㅤㅤ
✩₊˚.⋆☾⋆⁺₊✧

𝗺𝗶𝗹𝗼𝘀́𝗰́, którą znała, była pełna surowości - tak zimna i okrutna jak miasta, w których mieszkała. w blasku poranka ludzie i wspomnienia traciły swój urok, ujawniając niedoskonałości i żale. przekroczyła wiele granic, za które nigdy nie otrzymała przebaczenia, ale nauczyła się jednego - prawda była jej najpotężniejszą bronią, choć nigdy nie pozwalała sobie na pożegnanie.

myśl o nim była jak promień słońca przebijający się przez mrok, który spowił jej życie przez ostatnie dwadzieścia lat. ta miłość była jak złote światło dnia, ciepłe i łagodne, inne niż wszystko, czego się spodziewała.

❛może oboje byliśmy zgubieni❜ - pomyślała. on, uciekający przed stabilnością, jakby gonił za wolnością, i ona, wiecznie odchodząca od miejsc, które powinny być domem. ale teraz było inaczej. nie potrzebowali peleryn i sztyletów - ich miłość rozkwitała w porannym świetle. Była czysta, jak powietrze po burzy.

z czasem zrozumiała, że miłość nie jest czarno-biała, nie płonie agresywną czerwienią jak wojna serc. miłość, ta prawdziwa, była złota - jak pierwsze promienie słońca o świcie. tego dnia obiecała sobie, że nie będzie definiowana przez strach, nienawiść ani ciemność, która kiedyś ją więziła. chciała być definiowana przez miłość - przez niego.

❛jesteśmy tym, co kochamy❜ - pomyślała, patrząc na jego twarz w porannym świetle. światło dzienne nigdy nie wyglądało piękniej.

pedri × fem!oc