Maybe Next Life

Si Joon at Jin ay parehong nagtatrabaho sa isang malaking BPO company sa Maynila, isang mundo kung saan ang bawat araw ay punong-puno ng tawag, email, at sunud-sunod na mga task na kailangang tapusin bago matapos ang shift. Sa likod ng corporate hierarchy ng opisina, unti-unting nagsusulputan ang mga kwento ng pag-asa at mga nakatagong ngiti sa pagitan ng mga empleyado.

Si Jin, isang masigasig na employee engagement officer, ang nagpapasaya at nagdudulot ng kasiyahan sa kanilang team. Siya ang bumubuo ng mga aktibidad, mga pagdiriwang, at mga pa-contest na nagpapalapit sa mga empleyado sa isa't isa. May natural siyang karisma at lambing, at bihira ang hindi nahuhulog sa kanyang mga ngiti o hindi natatawa sa kanyang mga hirit.

Samantalang si Joon ay isang dedikadong ahente na bihasang humarap sa mga kliyente. Kahit madalas siyang pagod sa dami ng tawag na kinakaharap, hindi niya hinahayaan ang mga ito na makaapekto sa kanyang trabaho. May halong respeto at iwas si Joon kay Jin; alam niyang mas mataas ito sa kanya sa hierarchy ng opisina, at marahil ay iyon din ang nagtatakda ng mga limitasyon sa kanilang pagkakakilala. Ngunit hindi niya maiwasang mapatingin kay Jin kapag ito'y nagpapalabas ng kanyang masayahing enerhiya sa opisina. Ang bawat tawanan, bawat palakpakan sa bawat programa, ay tila lalong nagpapalapit sa kanila sa kabila ng di lantad na agwat.

Sa bawat araw na magkasama sila sa opisina, hindi nila namamalayan na unti-unti silang nagiging malapit, isang lihim na kinikilig na kwento na dahan-dahang nahuhulma sa ilalim ng fluorescent lights ng kanilang BPO world.