Polityczna gra

Wbrew pozorom, nie jest to opowieść o polityce. Przynajmniej na razie.
Książka ta opowiada o dziewiętnastoletniej Megan, która tak długo była samotna,
że nie potrafi widzieć w ludziach dobra. Nie chce ponownie być zraniona, więc już dawno
temu odcięła się od uczuć. Za wszelką cenę obawia się wykorzystania, więc nie
ufa nikomu. Widzi w ludziach jednostki prymitywne. Jej podejście zakrawa o
socjopatyczne, lecz kryje się w niej cząstka człowieczeństwa. Megan nie zamierza
ponownie być w jej mniemaniu słabą i kierować się emocjami, ale czy uda jej się utrzymać
własne założenia?
Pewnego wieczoru spotyka mężczyznę w barze, który postara się pokazać jej, że świat
nie jest jedynie zły. Samuel Martinez ma optymistyczne podejście do życia, będąc zupełnym
przeciwieństwem Megan.
Dziewczyna przez swoją ponadprzeciętną inteligencję nie patrzy powierzchownie na
otoczenie. We wszystkim widzi drugie dno oraz podważa rzeczy z reguły proste. Zdaje
sobie sprawę z własnego potencjału, przez co uważa się za nieomylną.
Z początku nie jest bohaterką, z którą czytelnik chce sympatyzować. Przez brak empatii
oraz zrozumienia innych ludzi wydaje się bezduszna.
Megan będzie musiała przejść własną drogę, żeby poznać siebie. Jakie drzwi otworzą
się przed nią, gdy zrozumie, co tak naprawdę chce osiągnąć?