Yolculuk

Hadi topla eşyalarını,

Umutlarını tiktigin gibi kalbine,

Tık onlarıda bavula,

Burdan çiçek kokan topraklara kadar yolumuz var ,

Merak etme gözyaşı yok,

Sadece bir kaç öpüş,

Sonrasında yine tebessüm eder ampuller,

Aldığında elektriği kafanı çevirdigin herşeyimden,

Belki yakamam yeniden zamanın kırıntılarini,

Ama güneş değmesin diye tatlı tenine,

Bulut olur seferin kendimi tüm yüzlerine göklerin,

Sarılman gerekebilir,

Çünkü cok zor dünyanın pisliğini geçirmek içimden,

Senin hissetmeyecegin kadar uzaklıklara,

Agaclarin ayak parmaklarının değdiği yerlerde,

Suda yürümek mümkündür,

Tur atmak gibi elinden çıkan tüm tablolarda,

Ve hayal edebilir misin Tamda o zaman ,

Yepyeni ve daha önce görülmemiş bir renge yol açtığını,

Siyah beyaz televizyonlarinda eski zaman ruhumun.

Benimle geçersen öbür tarafına mutlulugun,

Bastığın köprü olurum ,

Topuklarindan saç teline kadar.

Yapyalan bir başlangıç seninkisi,

Ama beyaz bir saygı gösterdim ,

Mide buland