ÖLÜM DANSI

Hayat hep size gül, bahçeydi değil mi? Siz insanlar acıyı aldırmadığınız gibi onunla dalga da geçtiniz değil mi? Halbuki o, benim ruhuma o kadar çok işlemiş o kadar çok benliğime karışmış ki artık benim bir parçam gibiydi. Acımı kucakladım, acımı sevdim. Bir gün benim de mutlu olabileceğim düşüncesi hiç var olmamıştı zihnimde. Bendeki tüm güzellikleri 12 sene önce bir yangında yitirdim. Çocukluğum, ailem, kardeşim ve bana dokunan tüm o güzel olan şeyler alevlerin arasına karışıp kül oldu ve gökyüzüne saçıldı. Dans ederek yavaş yavaş toprağa döküldü, saçıma bedenime yapıştı küller ve beni hiç bırakmadı.