o tehkikenin gerçek adıydı,ona yaklaşmak kesinlikle akıllı bir insanın yapacağı iş değildi,o.... azad'tı; umursamaz,sert,insanı bir mıknatıs gibi kendine çeken kahve gözlerin sahibi,içindeki gün yüzüne çıkmak için uğraşan çocukluğunu yaşayamamış çocuğun kaitiliydi.o esrarengzizdi.ve ben onun karanlığına bağlanmıştım.Ama herşeye rağmen onun sadece küçük başbelasıydım.
o ateşti bense onun ateşini yangına çeviren ateştim.ya biz beraber bu ateşin içinde kül olacaktık yada bu yangını söndürüp beraber kurtulacaktık.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."