Sofia(Abilerim Kurgusudur)

"Sana kırgınım papatya.Tüm yapraklarına bir 'seviyorum' sığdıramadın..."

Çok isterdim mutlu olmak.Lâkin kader doğduğumdan beri yüzüme gülmemiş.

Bir insan vardı bana 'Papatya' derdi.Bütün yapraklarımı döktü.Dökülen yapraklarımı elime alıp uçurum kenarlarında ağladım....

Bir adam geldi kurumuş yapraklarımı alıp o uçurumdan aşağı fırlattı.Ve ben şimdi anladım;Eğer solmamak istiyorsam kurumuş yapraklarımı atmalıydım

****

"Devushka s krasivymi glazami" dedi gözlerimin içine bakarken.

"Rusca sevmediğim için hiç öğrenmedim"

"Ruslarıda mı sevmezsin?" Sesi imalı bir tonda çıkmışdı.Kafamı iki yana salladım."Sevmem"

Memnuniyyetle kafasını salladı."İlk olmakdan onur duyarım Devushka s krasivymi glazami..."

Ben Sofia...Sadece Sofiayım.Kimsesizim ailem var lâkin yoksunum.Allahdan bir mucize istedim bana ailemin sahte olduğunu gösterdi...

Acılarımla dolu çocukluğumu hatırlamak istemedim.Bana bir kazada bütün çocukluğumu unutturdu.

Gerçek bir aşk istedim bana en imkansızı sundu...

Ve şimdi anladım ki gerçek aşk hiç kavuşamadığımızdır zaten.

"Seninle beraber bütün imkansızlıkları dibine kadar yaşadım sevgilim..."

Ona 'Son nefesim' derdim gerçektende son nefesim oldu....