Karanlığın İçinde Seni Buldum (Ebelemece)

onu gördüğüm andan beri onu istiyorum onu arzuluyorum.
bir anda herşey değişti hayatta en ufak bir amacım bile yokken... aniden karşıma çıktı
artık hayatta yaşamam için tek sebep artık hayatımdaki varlığım o....
Adeta tanrıça gibi parıldıyor...saf..
onu gördüğümden beri hayatım değişti ve şimdi onu
yakalamak için uğraşıyorum.
ama sonunda onu buldum, çok yakınlaştım ama ona hemen sahip olmak istemiyorum yavaş yavaş.
onu izliyorum her hareketini her anını.
bu kısa anın zevkini çıkarmak istiyorum.
onu kendime istiyorum o benim başkasının olamaz nefesini tam buradan hissedebiliyorum.
o kadar narin,zarif,sakin ama bir yandan dikkatli birisi beni fark ediyor gibi ama henüz bulamadı..
Adeta saf bir çiçek daha yeni açmış ve hiçkimse dokunmamış.
benim için güzel büyümelisin ve gelişmelisin sana hiç kimsenin dokunmasına izin veremem asla.
çünkü seni alıcak kişi benim...
Narin İnce bir cam misali gibi henüz onun kırılmasını istemem henüz değil... izin vermem biraz daha sabretmem lazım...
ona baktığımda yanında kendi yansımamı görebiliyorum...

Benim için yaratılmış bir tanrıça...
beni bekle senin için geliyorum...

uzun süredir yanlızım hiçkimsem yok ve öylece kaderin beni almasını bekliyorum.
ama son zamanlarda yanlız olmadığımı hissediyorum.
birisi beni bekliyor, izliyor hatta takip ediyordu.
korkmaya başlıyorum kafam karmakarışık onu hissedebiliyorum ama göremiyorum.
sanırım yalnızlığım sona eriyor ama bunun olmasını istemiyorum henüz değil.

evde sesizce bekliyorum sallanıyorum ama o beni her yerden görmeyi başarıyor.
o burada onu hissedebiliyorum sanırım cellatım beni almaya geliyor.....

ebelemece....

(bu hikayede +18 içerik bulunur)