EMANET KALP/ FİNAL

Sırlar geçmişinde ihanetinin en acısını sırtında taşıdı. Kalbinde taşıdı... Aklında taşıdı.

"Sen bana yalan söyledin Çağrı! Sen benim canıma kıydın, ölüme terk ettin! Sen benim hayallerimdeki aşkı çaldın Çağrı! Sen benim kardeşimi vurdun, Mehtap'ı sen vurdun! Senin yüzünden bir hayata, bir cana kıydım ben! Ellerim kan içinde anlıyor musun, kan içinde! Senin yüzünden iki yıl boşuna hapis yattım. Bunun bedelini kim verecek Çağrı? Onca acının bedelini kim ödeyecek söylesene bana? Onca yalanın içinde tek doğrum vardı benim... Seni sevmek... Ben artık seni bile sevemiyorum... Sen bana ihanet ettin. Sen bana kıydın, intikam mı almak istiyorsun?" Dedi öfkeyle konuşurken.

Yanında getirdiği silahı çıkarıp daha sonra Çağrı'ın titreyen eline ağır cezasıymış gibi bırakırken kendi kalbine doğru hizalarcasına nişan aldırttı.

Çağrı eline koyulan silahı görür görmez kanı çekilmişe dönerken şaşkın ve acıyla yeşillere baktı.

Yapma der gibi acıyla karışık hüzünle gözlerine yalvarırcasına baktı. Her şeyi hak ediyordu. Bu zamana kadar yaptığı kötülüğün bedelini şimdi çok ağır ödüyordu.

Sevdiği kadın ödetiyordu...

Hera, güçlü ve dik duruşuyla kalbine isabet edilen silahı kalbine daha çok bastırıp "İntikam öyle değil böyle alınır." kararlı gözlerle tetiği hiç korkmadan çekti.

Etrafta yankılanan sesle anında buz gibi titredi Çağrı. Elindeki silahı ölü gibi tutuyordu, daha doğrusu tutamıyordu bile. Sevdiği kadının eli elinde olmasaydı eğer çoktan yeri boylamıştı.

Hera tetiği çektiğinde öldüğünü sanmıştı ve korkarak ardından gözlerini sıkıca yummuştu. Gözlerini açmaya korkuyordu. Sevdiği kadını kanlar içerisinde görmeye cesareti yoktu.