Reverie

Jego spojrzenie...
Szare oczy barwy wzburzonego oceanu okolone gęstymi, łukowatymi brwiami...

Nawiedzały mnie w koszmarach, zwłaszcza w tych z których trudno było się wybudzić.

Wołałam go niemo, szukałam w ciemności którą uosabiał. Na próżno. Coś mnie do niego przyciągało, choć nie pamiętałam nawet dokładnie jego twarzy.

Był on jednak jednym z tych ludzi, których się nie zapomina. Jednym z tych, którzy rozpalają swoim mrocznym pięknem, by jednym dmuchnięciem zgasić tlący się w nas ogień...