MÜZİSYEN

"Yüksek sesten korkmama rağmen senin sesinden şarkılarımı dinlemek için konserinize gelirdim. " dediğimde durdu. Bana baktı, böyle bir itiraf beklemiyordu sanırım. Ama ona karşı içimi açmadan duramadım. O bu kadar samimiyken hem de. "Acıyla kavrulan sözlerim, ağzından çıktığında beni sakinleştiriyordu. "

Gülümsedim. Gözlerinde yine o çözemediğim duygular hakimdi. Çok güzel bakıyordu elaları. Keşke hep böyle baksalar...

"Krizim tetiklenene kadar kalırdım. Sonuna kadar olmasa da hep seni dinlerdim. Ve aklıma en çok ne gelirdi biliyor musun? " diyerek ona yaklaştım. Merakla baktı, konuşmamı bekledi. "Eğer güvensizliğimi aşıp ilk başta gelseydim, sizin ailenizin bir parçası olabilir miydim? "

Gülüşüm silindi yavaşça.

"Adar gibi, size uyum sağlayabilir miydim? Günay'a baktığımda bunun cevabını gördüm dün. "

"Cevabı ne? " diyerek bir adım attı bana. Aramızda bir adımlık mesafe kalmıştı. "Sağlarmışım. Günay ile burnunuzdan getirirmişim. Çünkü onda kendimi gördüm. Bende öyle heyecanlı, şakacı ve sevdiklerimle uğraşan biriydim. Adar bilir. " dedim. "Ben kendimin en büyük cezası olmuşum bu yaşıma kadar. "

"Ama çok geç değil Berfu. Bak tanıştık, dertleşiyoruz. Günay ile harika anlaşmaya başladın bile. Adar'la da yüzleştin. Diğerleri seni tanıyor artık. Hem- " derken duraksadı. Merakla ona baktım. "Hem? "

"Sen yanımızda olmadan da bizim içimizdeydin. Ailedendin. Adar çok şey anlattı. Şarkılarından seni tanımaya çalıştık. Ben şarkılara hayat veriyorsam, sana hayat vermeye çalıştığımdandır. "

Gözlerim doldu onu dinlerken. Son cümlesinde kalbim sıkıştı. "Ağla diye demiyorum. Geç değil Berfu. Biz yanında oluruz. Korkularını aşman için yardım ederiz. Aile oluruz değil, sen en başından beri ailedendin... "