It was always us

„Spłonęłam w ich ogniu"

Dorosłość pokazała mi, że życie wcale nie jest takie kolorowe, jak nam wszystkim się wydawało w dzieciństwie. Mając już dwadzieścia trzy lata, mogę śmiało stwierdzić, że dorosłość jest pełna bólu oraz goryczy.

Ponad cztery lata temu uciekłam z Londynu i zamieszkałam w Hiszpanii i od tamtej pory, w moim życiu wydarzyła się tylko jedna, dobra rzecz. Reszta mojego życia kompletnie się posypała.

W końcu skończyłam studia i od trzech miesięcy pracuje jako psycholog, nie potrafię jednak zbytnio się tym cieszyć, ponieważ ich już nie ma obok mnie...

Miałam mieszkać z miłością swojego życia, a skończyło się tak, że mieszkam tylko ze swoim przyjacielem. Z Mateo kontakt urwał mi się całkowicie, a z Bruno bardzo rzadko rozmawiam. Oboje się ode mnie odsunęli w momencie, gdy opowiedziałam im o swoim planie. Nie chcieli mnie w tym wesprzeć, a wręcz przeciwnie. Stanowczo mi tego odradzali. Jedynie Thomas stał po mojej stronie. Logan starał się nie ingerować w naszą sprzeczkę, ponieważ tylko on nie wrócił do Hiszpanii. Został wraz ze swoimi rodzicami na Malediwach.

Wiem, że odnalezienie Oliviera wydaje się głupie oraz niebezpieczne, jednak potrzebuje to zrobić. Chcę poznać jego historię, chcę poznać mojego brata. Nie odpuszczę, póki poznam ostatniej tajemnicy mojego ojca. Nie mogę się poddać, gdy jestem już tak blisko.

Potrzebuje odpowiedzi i nie pozwolę, żeby ktokolwiek mi stanął na drodze.

2 Część dylogii Always.