අරුණෝද්.. මහ පොළවේ එක පාළු සීතල අඳුරු ඉසව්වක, ග්ලැසියරයක් වගේ තනිවෙලා හිටියා. දරාගන්නම බැරි උනාම, ග්ලැසියර පවා දියවෙනවා..! ඒත් අරුණෝද්..,, හැඟීමක් දැනීමක් නැති රූකඩයක් ගානට සීතල මනුස්සයෙක් වෙලා හිටියා.. භූමී... මහපොළොව තරමට දේවල් දරාගන්න පුළුවන් මිනිහෙක් විදිහට කවුදෝ වෙනුවෙන් ඉපදිලා තිබ්බා.. කවුදෝ වෙනුවෙන් ජීවත් වෙන්න ඉරණමට නියම වෙලා හිටියා.. ඉරණමද, දෛවයද නොදැන තනි තනිව යමින් හිටි පරවල් වල එකම මංසන්ධියක අහම්බෙන් හමු වෙද්දි භූමී අරුණෝද්ව දැක්කා.. ග්ලැසියරයක් උනත් දිය වෙන්න ඕනේ බව.., දිය වෙලා මහ පොළවට මුහු වෙන්න ඕනේ බව අරුණෝද්ට ඒත්තු ගන්නන්න භූමීට හදිස්සියෙ වුවමනා උනා..! ඒත්.., අරුණෝද්ට ඒක ඒත්තු ගන්නන්න ප්රේමය ඇරෙන්න වෙන විදිහක් භූමීට හොයාගන්නම බැරි වෙනවා..!