Dune: Telepatik ikizler
  • Odsłon 54
  • Głosy 22
  • Części 6
  • Odsłon 54
  • Głosy 22
  • Części 6
W Trakcie, Pierwotnie opublikowano sie 26, 2024
15 yaşındaki Paul Atreides, ailesindeki en büyük güce sahipken, doğuştan telepatik ikizi olan Clary ise en güçlü savaşçıdır. Paul'un keskin mavi gözleri ve koyu, dalgalı saçları var; hem annesine hem de babasına eşit derecede benziyor. Clary'nin gözleri kahverengidir, uzun kıvırcık saçları gözlerinden daha koyudur ve Clary'nin doğumundan kısa bir süre sonra ölen annesi Agatha'nın gerçek bir kopyasıdır. Clary, Paul'ün üvey kız kardeşi olduğu için Paul'ün annesi Leydi Jessica onu sevmiyor ve hatta ondan olabildiğince nefret ediyor. Paul ne zaman kız kardeşini desteklese ve onunla vakit geçirse Jessica, Paul'ün ona itaatsizlik edeceğini bile-bile ona kızar. Peki ya Clary? Leydi Jessica'yı seviyor çünkü Clary'yi büyüten oydu. İkizlerin babası Leto Atreides uzun boylu, koyu kahverengi, dalgalı saçlıdır. Çocuklarına karşı tutumu söz konusu olduğunda onları eşit derecede seviyor ve her ikisine de rol model oluyor.
 Bu hikayede, üvey telepatik ikizler, kaderlerinin onları götürdüyü yer olan Arrakis'te türlü maceralar yaşıyorlar.
Wszelkie Prawa Zastrzeżone
Zarejestruj się, aby dodać Dune: Telepatik ikizler do swojej biblioteki i otrzymywać aktualizacje
lub
#13siblings
Wytyczne Treści
To może też polubisz
To może też polubisz
Slide 1 of 10
Ankara Rüzgarı / Barış Alper Yılmaz cover
Giriftar | barış alper yılmaz cover
single | tk cover
agreed marriage cover
Company | Barış Alper Yılmaz cover
fein | taekook cover
YENİDEN & 𝕋𝕖𝕜𝕣𝕒𝕣 𝔼𝕥 cover
lifetime, taekook cover
Seen | Eren Elmalı  cover
𝑶𝒑𝒊𝒂 | 𝑩𝒂𝒓ış 𝑨𝒍𝒑𝒆𝒓 𝒀ı𝒍𝒎𝒂𝒛  cover

Ankara Rüzgarı / Barış Alper Yılmaz

24 części W Trakcie

"Gökalp... bizim oğlumuz. Sen onun öz babasısın." Barış'ın gözleri bir anda irileşti, sanki zaman donmuş, dünya sessizliğe gömülmüştü. İçine bir şey çarpmış gibi oldu, ne bir ses, ne bir hareket... sadece bir ağırlık. Göğsüne saplanan görünmez bir sancı gibi. Kalbi, aniden ritmini şaşırdı; ne hızlandı ne durdu, sadece derin bir sessizlikle yankılandı içindeki boşlukta. Ama artık başka bir şeydi o. Artık sadece bir çocuk değil... Barış'ın kanından, canından bir parça... içini paramparça eden o açıklamanın tam merkezindeydi. Gözleri doldu. Yanaklarına inmeyen, ama gözbebeklerinin içinde büyüyen o doluluk... yılların eksikliği, farkında olmadan duyduğu özlemin ağırlığıydı. "Benim..." dedi Barış, sesi titrek ve neredeyse duyulmazdı. Dudakları zorla oynadı, kelimeleri dışarı çıkarmak isterken titredi. "...oğlum mu?"