HİSARALTI MAHALLESİ (TAMAMLANDI)
"Yıllarca bekledim."dedi yenilmiş sesi. Gözlerimi karşımdaki kalabalıktan alıp yanımda ezilmiş adama çıkardım. "Sevmeni bekledim. Benim gözlerim hep sendeyken, senin gözlerin kardeş dediğime değdi."
"Yapma Mahir abi." fısıltım uzaktan duyulan davul sesine karıştı. "Zehir etme bana hayatı yalvarırım." kısık gülüşü kulaklarıma vururken çoktan tutulduğum kara gözlerine değdi gözlerim.
Yüzünü inceledim, bunca yıldır fark edemediğim güzelliği boğazıma dizildi. Kara gözlerinden geçen yenilgiler urgan niyetine boynuma takıldı. Olmazdı. Olamazdık artık, arkadaşının eski nişanlısı değil miydim? Nasıl severdik birbirimizi, nasıl göğüs gererdik herkese?
"Bu hayatın zehrinin de tadına ben baktım, şerbetinin de." dedi şuh bir edayla. "Bu Hisaraltı var ya Ekru, bu Hisaraltı...git şurada duvara sor bakalım. 'Mahir beni ne kadar sevdi?' diye. Sonra git parktaki ceviz ağacına sor 'Adımı gövdene kim kazıdı?' diye. Ya da git, sokakta top oynayan bir çocuğa sor 'Mahir'in gözleri nasıl baktı bana?' diye. Hepsi, ama hepsinin verecek cevabı var. Yemin ederim ki." Kalbimdeki ağırlıkla gözlerimi kaçırdım. Biraz zaman önce nişanlı olduğum adamın düğününü izlerken konuştu yine.
"Bir senin verecek cevabın olmadı bana. Ne acı."
******************************
