-Argo kelimeler ve şiddet içerir- Bazen her şey biter. Bazen erken, bazen geç. Bazen küçükken, bazen büyüyünce. Ama umut hep olmalı her şey bitti deriz ama daha yeni başlar... Bazen bunu sevgi sağlar, bazen aile sıcaklığı... İstanbul'da yaşayan Asya adında bir kız çocuğu vardır. Bu kız çocuğu sürekli ailesinden şiddet görür. Ve 19 yaşında tüm bunlara dayanamayarak evden ayrılır. Bu ayrılışı onun için büyük bir adımdı ama ne kadar büyük bir adım olacağından haberi bile yoktur. Şimdi gelin ve Asya'yı birlikte dinleyelim. "Ben Asya. Size bu enkazın altından sesleniyorum. Beni duyan var mı? Size bu enkazın altından sesleniyorum. Beni gören var mı? Biliyorum beni duyan var. Biliyorum beni gören var. Çünkü ben bu enkazın altında yanlız değilim. Buraya zorla getirilenlerde var. Zorla tutulanlar da. Şimdi bu enkazın altından size sesleniyoruz. Biz bu enkazın altındayız bizi duyan var mı? Biz bu enkazın altında kaldık bizi gören var mı? Ey bizi duyan sesimize gel ve bizi kurtar. Ey bizi gören bizden morluklarımızdan dolayı korkma. Bizde sizdeniz..." "Bu enkazın altından sesleniyorum beni duyan, gören var mı?" "Bu enkazın altından sesleniyoruz bizi duyan, gören var mı?" "Her karanlığın sonu aydınlıktır. Ama benim karanlığım hiç bitmedi..." "Hadi hikayem başlıyor. Birlikte aydınlanalım...-