Tekrar derin bir sessizlik ikimizi sardığında, o bundan sıkılmış olacak ki bu sefer ilk konuşan o oldu. "Peki, madem samimi olmak istiyorsun, o zaman biraz sohbet edelim ne dersin?" Yine vurgulayarak konuşmuştu ama haklıydı, buraya gelen bendim ve bir şeyler söylemesi gerekende bendim. Konuşmaya nerden girsem bilemediğim için aklıma gelen ilk şeyi söyledim. "Gözlerin güzelmiş." Bir radiostatic kurgusu işte kardeşim beğenmiyorsan geç boşuna tantana yapıp beni uğraştırma.