Kolye

Vedanın en büyüğünü ölüm olarak kabullenmişken, bir başka dünyanın varoluşunu ve orada yaşamımı sürdürmem gerektiğini kaldıramıyor zihnim. Neyi düğü belirsiz bir evrende sıkışı kalıp, beyaz bir kağıdı simsiyah yaşantımla doldurmaktan vazgeçmiyorum. Bana yabancı gelen odanın tavanına bakıp defalarca kez kendimi asmayı, dünyama ait bir şiir okuyup geri dönmek istiyorum diye ağlamayı bırakamıyorum. Bazı şeyleri sırf sen anla diye usul usul anlatmak istiyorum. Sana göğsümü açıp, bak tam burada bir savaş var ve ben kaybediyorum demeyi.

En çokta kaburgalarımı gösterip bak buraya gömdüm seni ama filiz verdin demek istiyorum. Susuyorum çünkü buraya ait değilim. Korkuyorum çünkü aklımı kaybetmek üzereyim. Mücadele edemiyorum çünkü gücüm kalmadı.

Özür dilerim baba, namlu şakaklarıma dayanınca anladım; ben senin kadar güçlü değilim.

Ben Ecrin Saye Samyeli.

Ben bu evrene alışacak kadar güçlü değilim.