moth effect

Ćma, zaskakująco delikatna w swoich chaotycznych ruchach, krążyła wokół jedynego źródła światła, które przerywało ciemność nocy. Jej skrzydła, choć przypominały te motyla, były mroczne, jakby przepełnione tajemnicami, których nie chciała zdradzić. Była cieniem, zagubioną duszą w poszukiwaniu celu, drżącą na granicy światła i cienia. Niczym symbol, który Simon znał aż za dobrze - ten sam, który nosił w sobie od lat. Zmiana, której nie mógł powstrzymać, zbliżała się nieuchronnie, choć wydawała się tak nieosiągalna, jak to światło dla ćmy.

Każdy jej ruch przypominał mu jego własne decyzje, nieodwracalne, pełne nadziei, że może kiedyś odnajdzie światło. Ale Simon wiedział, że nie wszystkie drogi prowadzą do jasności. Nie każda przemiana przynosi nowe życie. Niektóre, niczym ćma, kończą się w popiele, zostawiając za sobą jedynie mrok przeszłości. I chociaż teraz stał na krawędzi, gotowy, by stawić czoła temu, co nadchodzi, czuł, że nie wszystkie demony zostaną pokonane.