Saruhanlar.

Benden yaşca büyük, yapılı esmer bedeni, ona baya yakışan kirli sakalı ve siyah saçları vardı. Buralı olmadığı beliydi. Kızarmış gözleri neye sinirlendiğini bilmediğim bir şekilde bana bakıyordu.

"Bunu sana kim yaptı?" Hadinden kalın sesi insanı ürküten bir tondayken, bande herhan gibir etki etmemişti. Yüzümdeki morluklarar ve kuruyan kan yüzünden sorduğu soruyu yerinde gördüm.

"Yaşam çok garip bayım. "

"Neden garip?"

Odağımı önüme verdiğim için onu görmüyordum ama eminimki kaşlarını çattmıştı.

"Bir bebek doğuyor. Aşklarının meyvesi, gölgesi, onlardan bir parça, küçük bir bebek masum, saf ve açiz bir durumda...ama onların çocukları değil. Onu suçlu görüyorlar, sevmiyorlar, azarlıyorlar, ağza alınmayacak sözler söylüyorlar... dövüyorlar." Kafamı bu sefer tamamen ona döndürdüğümde bana anlamlı bir şekilde baktığını fark etsemde umursamadım.

"Garip olan ise bu bebeğin hiç bir şeyden haberi olmaması. Neden başka bir ailede büyüdü?, Neden suçlu?, neden sevilmiyor?, neden azarlanılıyor?, neden bu cümleleri duyuyor?, neden ölesiye dayak yiyor?" Sıkmaktan çenesini kırmak üzere olan adama yaralarımın izin verdiği kadar dudak büzdüm.

"Yaşam bu yüzden garip."

Tekrar önüme döndüm. "Eğer bana bu dünyada böyle yaşayacağımı söyleseler di yemin ederimki gelmezdim."

...

Saruhan aşiretine gelen bir mektup ve video kaseti ile yaşadıklarını öğrendikleri kızlarını bulurlar fakat video da gördükleri karşısında yıkılmış tılar.