Έγραψα αυτή την ιστορία το 2013 και με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.αποφάσισα να την ανεβάσω εδώ, έτσι για να κριντζάρουμε παρέα.
Η Ανθή Λαζοπούλου, μία απλή μαθήτρια της Γ' Λυκείου επιλέγεται να φοιτήσει στο πιο ακριβό ιδιωτικό σχολείο της Ελλάδας. Φτάνοντας εκεί, η κοινωνικά αμήχανη κοπέλα που λατρεύει τις κούκλες και τις ταινίες κινουμένων σχεδίων, θα βρεθεί αντιμέτωπη με έναν ολοκαίνουριο κόσμο, γεμάτο glamour, πολυτέλεια, αλλά και πολύ σνομπισμό κι υποκρισία. Κι όμως, αυτός ο ολοκαίνουριος κόσμος της επιφυλάσσει και κάτι παραπάνω: τη συνάντηση με την καλύτερή της φίλη, με την οποία γνωρίζονται μόνο μέσω αλληλογραφίας και μία σκοτεινή συνωμοσία που απειλεί το μέλλον της Δημόσιας Παιδείας και ξεκινάει από το ίδιο το Υπουργείο!
Εφηβικό ύφος γραφής, καρτουνίστικο setting, κωμικές καταστάσεις, έντονα στοιχεία σάτιρας και πολλές αναφορές στις Bratz σε μια κοριτσίστικη ιστορία που αναδεικνύει τον τρόπο που έγραφα κάποτε.
Οι ζωγραφιές των κοριτσιών και το λογότυπο του 'ScoolGirl' είναι δικές μου δημιουργίες από τότε.
"ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΏ ΜΠΡΟΣΤΆ ΜΟΥ" μου φωνάζει καθώς πιάνει ένα βάζο και το ρίχνει στο πάτωμα.
Χιλιάδες γυαλιά εκτοξεύονται στο πάτωμα ενώ μερικά στα πόδια μου.
"Άσε με να σου εξηγήσω..."ψιθυρίζω και πάω να τον ακουμπήσω στο μπράτσο αλλά με σπρώχνει μακριά.
"Τι να μου εξηγήσεις ρε Δανάη; ΤΙ; ΣΑΣ ΕΙΔΑ"ουρλιάζει σφιγγοντας τις μπουνιές του. Το στήθος του ανεβοκατεβαίνει και παίρνει βαθιές ανάσες.
Δεν θέλει να με ακούσει. Υπάρχει εξήγηση αλλά εκείνος δεν θέλει να με βλέπει από εδώ και στο εξής.
"Όταν μάθεις την αλήθεια θα καταλάβεις πόσο μεγάλο λάθος κάνεις αυτή την στιγμή και θα είναι αργά. Πολύ αργά" του λέω σκουπιζοντας τα δάκρυα από τα μάγουλα μου.
Τα λόγια που μου είπε ήταν σκληρά. Η στάση του απέναντι μου ήταν σκληρή.
Ίσως εδώ τελειώνουν όλα.